SONDA LODOWA RĘCZNA 1 SZT. + POKROWIEC DUOPACK

Opis

Umiejętnie użyta sonda wskazuje z ogromną precyzją czy struktura lodu, do której zbliża się użytkownik zapewnia łatwe i szybkie przemieszczanie. Wskazuje czy osiąga granicę na lodzie, za którą możliwości poruszania się będą znacząco ograniczone.
Ta informacja decyduje o sposobie jakim dostanie się do celu i determinująca planowanie miejsca usytuowania narzędzi i stanowisk wsparcia.

Dla zapewnienia skuteczności diagnozowania (szybkiego i  jednoznacznego we wskazaniach użycia) pokrywy lodowej posiada ciężki, obły i odpowiednio wyprofilowany grot.
Kształt grotu umożliwia przebijanie lodu rdzennego (zbudowanego wyłącznie z wody) do 5 – 6 cm grubości ograniczając możliwość wiekszego zagłębienia się sondy.
Grot sondy nie powinien zagłębiać się ponad 5 – 6 cm ani klinować w powstałym otworze.

Rytmiczne, synchroniczne do kroków, lekkie uderzanie sondą w lód w kierunku, w którym  podążasz daje efekty: optyczne, akustyczne i czuciowe, na podstawie których użytkownik diagnozuje istnienie zagrożenia np.:  pęknięcia lub ugięcia lodu.

Właściwe sondowanie lodu zabezpiecza przed spowolnieniem akcji, a poszkodowanego przed strasznymi skutkami długotrwałego oczekiwania na pomoc.

Marsz po lodzie odbywa się z użyciem dwóch lub jednej sondy.

Długość i umiejscowienie rękojeści zapewniają komfort sondowania osobom różnego wzrostu, prawo i leworęcznym.

Sonda powinna ważyć 800 – 1000 g (za lekka wymaga silnego uderzania w lód, za ciężka męczy podczas pracy).

Sonda pozostawiona w wodzie pionizuje się (jak spławik) nie leży na wodzie i nie tonie.

Sonda posiada przy rękojeści jelec zapobiegający wpadaniu narzędzia w przebity lód (sonda wpadając pod lód i wypływająca pod jego taflą jest narzędziem straconym).

Ćwiczenia w diagnozowaniu lodu nie są trudne.
Kilkudziesięciominutowy marsz po zmiennej strukturze zamarzniętego akwenu daje wyobrażenie o możliwościach sondy lodowej.
Dla pełnego wykorzystania informacji płynących z obserwacji reakcji sondy trzeba trenować na lodzie o różnej strukturze, o różnych porach dnia, podczas zmiennych konfiguracji pogodowych zwłaszcza w miejscach niebezpiecznych.
Ta wiedza jest niezbędna gdy na jej zdobywanie jest już za późno.